201803.08
0

Νίκος Τσατάς, μέγας δωρητής της ελληνικής εκπαίδευσης

Ο επιτυχημένος επιχειρηματίας εξηγεί γιατί χρηματοδοτεί τα σχολεία της ΕΚΜΜ και τις ελληνικές σπουδές.

Προ τριετίας ενίσχυσε την έδρα Νεοελληνικών Σπουδών του McGill με $200.000. Φέτος, έχοντας προσφέρει $20.000 στην Επιτροπή Εράνου, η οποία συγκεντρώνει χρήματα για τα σχολεία της ΕΚΜΜ, ο Νίκος Τσατάς αναδεικνύεται σε μέγα δωρητή του Τηλεμαραθωνίου. Το ποσόν δόθηκε για την οικονομική ενίσχυση του σχολείου «Σωκράτης– Δημοσθένης». Η αλήθεια είναι ότι τα χρήματα που έχει χαρίσει για την ελληνική εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες από το δημοτικό ως το πανεπιστήμιο είναι πολλαπλάσια, αλλά από σεμνότητα δεν θέλει να υπολογίσει το σύνολο σε βάθος χρόνου.

Έχει ενδιαφέρον η σχολική εμπειρία του Νίκου Τσατά. Ο επιτυχημένος επιχειρηματίας γεννήθηκε στον τόπο που αναφέρει ο Όμηρος ως «Βασίλειο του Νέστορα». Εκεί, στην περιοχή της Πύλου, και συγκεκριμένα στην κοινότητα «Ευαγγελισμός», έζησε τα νεανικά του χρόνια ο γενναιόδωρος χορηγός της ελληνόφωνης εκπαίδευσης του Μοντρεάλ. Ο Τσατάς, με εντυπωσιακό παράστημα και θαυμαστή φυσική κατάσταση, επιτρέπει να υποθέσουμε την ηλικία του από τις αφηγήσεις του. Μιλάει για το πώς έμαθε λίγα γράμματα στη δίνη του B’ Παγκοσμίου Πολέμου, την Κατοχή και τον Εμφύλιο.

«Στο χωριό ήμασταν τριακόσια παιδιά, ίσως και παραπάνω. Είχαμε δυο τάξεις, αλλά έναν μόνο δάσκαλο. Έφευγε από τη μια τάξη και πήγαινε στην άλλη. Εμείς τραγουδούσαμε, κάναμε φασαρία και ο δάσκαλος μας βάραγε με τη βέργα. Τι να μάθεις εκεί μέσα; Κατόπιν πήγα δυο χρόνια στο Γυμνάσιο στην Πύλο, δύσκολη εποχή εκείνη, όλα διαλυμένα ήταν. Δεν μαθαίναμε τι γίνεται στον κόσμο, είχαμε τους Ιταλούς στην Κατοχή, αλλά ούτε ράδιο ούτε τίποτα».

Αυτά που περιγράφει ως σχολική εμπειρία είναι μάλλον δυσάρεστα και αναρωτιόμαστε γιατί δίνει χρήματα, εδώ και πολλά χρόνια, για την εκπαίδευση. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι επειδή εκείνος δεν είχε την τύχη να ζήσει εύκολα μαθητικά χρόνια, ότι δεν θα τον ενδιέφερε η μόρφωση των επόμενων γενεών. Κι όμως, ο Νίκος Τσατάς δεν έχει κανένα φθόνο μέσα του. Του δίνει χαρά να στηρίζει οικονομικά κάθε προσπάθεια, που αφορά τη γνώση και τη μόρφωση άλλων ανθρώπων. Στηρίζει οικονομικά τη μόρφωση παιδιών που δεν έχει συναντήσει ποτέ του. Είναι αφοπλιστικός: «Επειδή δεν είχα εγώ καλές συνθήκες όταν πήγαινα σχολείο, δεν σημαίνει ότι δεν θέλω το καλύτερο για τους άλλους. Εφόσον έχω την άνεση και μπορώ να δώσω, γιατί να μην δώσω;».

Τα εστιατόρια και η οικονομική επιφάνεια

Τον συναντήσαμε στο γραφείο του στο Λαβάλ, όπου έχει έδρα ο επιχειρηματικός όμιλος, τον οποίο ίδρυσε πριν από μισό αιώνα. Διαθέτοντας το λεγόμενο «ελληνικό δαιμόνιο», ασχολήθηκε με πολλά, από το 1955 που μετανάστευσε στον Καναδά. Το 1968 αποφάσισε να εισέλθει στο χώρο της εστίασης όπου διέπρεψε, ανοίγοντας αλυσίδες καταστημάτων. Τα πολύ γνωστά «Scores», που αγαπήθηκαν για το ψητό κοτόπουλο που σέρβιραν σε 25 καταστήματα, πωλήθηκαν το 2004. Ο Νίκος Τσατάς είναι επιφυλακτικός με τη δημοσίευση στοιχείων για τα κέρδη του, καθώς δεν θέλει να υπάρχει εντύπωση ότι κάνει επίδειξη πλούτου. Για να δώσουμε όμως, μια εικόνα της οικονομικής του επιφάνειας, μπορούμε να πούμε ότι από αυτήν την πώληση εισέπραξε ποσό με οκτώ ψηφία. Στη συνέχεια δημιούργησε άλλη αλυσίδα, πάλι στο χώρο του φαγητού, τα «Madison’s New York Grill & Bars». Άνοιξαν 14 καταστήματα σε έξι χρόνια, τα οποία πουλήθηκαν, αποφέροντας για μια ακόμη φορά ποσό με οκτώ ψηφία στον επιχειρηματία.

Η αξία της μόρφωσης και των σπουδών

Ρωτάμε τον Νίκο Τσατά για ποιο λόγο ευεργετεί την εκπαίδευση, εφόσον ο ίδιος πέτυχε στη ζωή του χωρίς να ολοκληρώσει εγκύκλιες σπουδές, χωρίς να έχει πάει στο πανεπιστήμιο. Απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη: «Θα είχα πετύχει περισσότερα αν ήμουν μορφωμένος». Επιμένουμε. Τι παραπάνω θα μπορούσε να είχε πετύχει; Η δραστηριότητά του επεκτείνεται στην ίδρυση πολυτελών χώρων για δεξιώσεις και συνέδρια, στην επένδυση και διαχείριση ακινήτων, σε υπηρεσίες κέτερινγκ σε θεσμικούς πελάτες.

Παρά το γεγονός ότι δουλεύουν για εκείνον περί τα 800 άτομα, ο Τσατάς υποστηρίζει ότι θα είχε καταφέρει ακόμα περισσότερα εάν του είχε δοθεί η δυνατότητα να σπουδάσει: «Θα ήμουν εκατό τοις εκατό παραπάνω, θα είχα καλύτερες γνωριμίες» λέει και συμπληρώνει τα λεγόμενα αποκαλύπτοντας κάτι χαρακτηριστικό για την πορεία του: «Πάντα ήθελα να κάνω παρέα με άτομα που είναι ανώτερα από εμένα, για να μαθαίνω. Γινόμουν καλύτερος επειδή πάντα ήθελα να είμαι δίπλα σε ανθρώπους που θεωρούσα καλύτερους. Αυτός ήταν ο τρόπος μου για να βελτιώνομαι». Την ίδια πολιτική ασκεί στην επιλογή των υπαλλήλων του, προσλαμβάνει εκείνους που θεωρεί τους πιο άξιους και τους δείχνει όλη την εμπιστοσύνη που χρειάζονται.

Για την έδρα Νεοελληνικών Σπουδών

Οικογενειάρχης, με έναν γιο που έχει αναλάβει πλήρως τα εστιατόρια του ομίλου και μια κόρη πτυχιούχο του McGill, είχε την τεράστια χαρά να προσφέρει ένα σεβαστό κονδύλι στην Έδρα Νεοελληνικών Σπουδών στο πανεπιστήμιο όπου σπούδασε η θυγατέρα του. Η προσφορά του έχει ανακοινωθεί επίσημα, είναι ύψους $200.000. Εξηγεί: «Δεν υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από τη διάσωση της γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισμού μας. Χαίρομαι που μπορώ να δίνω χρήματα σε τέτοιο σκοπό. Με κάλεσαν σε μια συνάντηση χορηγών και δεν χρειάστηκε να πάω πίσω στο σπίτι για να το σκεφτώ. Εκείνη την ώρα, επιτόπου, αποφάσισα ότι αξίζει να βοηθήσω».

Είναι δύσκολο να προσθέσει κάποιος τα ποσά που έχει δώσει ο Νίκος Τσατάς για την ελληνική εκπαίδευση στο Μοντρεάλ, καθώς συμβάλει από πολλές αφετηρίες. Ο ίδιος δεν ανακοινώνει τις κινήσεις του ούτε αγαπά τη δημοσιότητα. Ξέρουμε όμως ότι βοηθά συστηματικά την Επιτροπή Εράνου, προσφέρει υποτροφίες, ανταποκρίνεται γενικά σε κάθε κάλεσμα που αφορά τη μάθηση, από το νηπιαγωγείο ως τις μεταπτυχιακές σπουδές. Είναι ένας άνθρωπος που θέλει να μοιράζεται, που νοιάζεται για την παιδεία των συνανθρώπων του και που θαυμάζει την πνευματική καλλιέργεια των άλλων.

Η Φλόριντα και οι χορηγίες

Επιχειρηματικά ο Νίκος Τσατάς έχει στραφεί στη Φλόριντα των ΗΠΑ, όπου υλοποιεί το νέο επενδυτικό του σχέδιο. Αν υπάρχει κάτι αξιομνημόνευτο στην προσωπικότητά του περισσότερο από την επαγγελματική επιτυχία θα έπρεπε να μιλάμε για την έλλειψη συμπλεγμάτων και ζήλιας. Προσφέρει στους άλλους κάτι που ο ίδιος στερήθηκε και μέσα από την προσφορά του καταφέρνει να αλλάξει προς το καλύτερο τη ζωή νέων ανθρώπων και να τους δώσει καλύτερες προοπτικές. Ο Νίκος Τσατάς έχει πλέον τη σοφία και την αίσθηση δικαιοσύνης ενός ομηρικού Νέστορα. Με τις πράξεις του τιμά την καταγωγή του, από γεωγραφική και κοινωνική άποψη.